Αστάθμητος παράγοντας

Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007

Ανησυχώ.

Τις τελευταίες μέρες αναρωτιέμαι για την ψυχική μου υγεία…

Ίσως είναι η χτεσινή φρίκη που ακόμη δεν έχω ξεπεράσει.

Από την άλλη όμως έχω πολλά δείγματα και μπαίνω σε σκέψεις γαμώτο.

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με το αφεντικό μου. Με ρώτησε για τεντόπανα και του απάντησα για μουνόπανα.
Τέλος πάντων η παρεξήγηση λύθηκε.

Είναι και εκείνη η επιθετικότητα που έχω. Ή για να τα λέμε σωστά εκείνη που μου λένε ότι έχω.
Βασικά εγώ δεν τραβάω κανένα ζόρι με τον τσαμπουκά μου, ο φίλος μου ο Κωστής τραβάει και μου τη λέει συνεχώς, αλλά η Σοφία που ξέρει καλύτερα λέει πως του τα έκοψε η πρώην του και γι’ αυτό κάνει σαν να έχει περίοδο.

Αυτό πάλι με το να μη θυμάμαι ποτέ τον κύκλο μου;
Θυμάμαι το τηλέφωνο του πρώτου γκόμενου που είχα στα 14, θυμάμαι τι άρωμα φορούσε ο 3ος κατά σειρά γκόμενος της κολλητής μου, θυμάμαι ακριβώς πόσα σκαλιά έχει το πατρικό μου, αλλά όχι την περίοδό μου.
Η Σοφία πάλι μου λέει πως θα γεννήσω και δεν θα το καταλάβω.
Εγώ δεν συμφωνώ, είμαι σίγουρη ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί να μου το πει.

Μου αρέσει ο Timbaland. Κυρίως η φάτσα του. Είναι αυτό το γουρουνίσιο - δαμαλοειδές του που με τραβάει.
Ο Δημήτρης με κατηγορεί ότι είμαι παθολογικά κακόγουστη.
Εγώ απλά αδιαφορώ. Μου απαντάει πως είμαι και μουλάρα εκτός των άλλων.

Έχω τύψεις.
Χθές το βράδυ μου τηλεφώνησε μια κοπέλα. Είχε σεξο-πρόβλημα.
Της εξήγησα πως στη δεδομένη στιγμή, δεν είμαι η καλύτερη παρέα που θα μπορούσε να έχει και της έδωσα ραντεβού για σήμερα.

Το χειρότερο σας το άφησα για το τέλος.
Θέλω να πάω βόλτα με το αυτοκίνητο. Οδηγώντας. Στην Αθήνα.

Είναι να μην ανησυχώ;

υ.γ. Τελικά δεν τη γλύτωσες. Ακούμε Nelly Furtado - Say it right, για το οποίο έχει βάλει το χεράκι του ο Timbo.

Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

Γιατί;

Γιατί γαμώτο γυρίσαμε πίσω στα παλιά;
Γιατί ρε Αντώνη;
Γιατί να σε ψάχνουμε πάλι ξημερώματα;
Γιατί να ανησυχούμε αν χτύπησες ή αν αυτή τη φορά σκοτώθηκες;
Και εσύ αδιάφορος να μη μας δίνεις σημασία.

Πόσο σημαντικό είναι αυτό πια;

Είναι πιο σημαντικό από κείνη;
Από εκείνη που στάθηκε δίπλα σου όλο αυτό τον καιρό;
Που πήρε τις ευθύνες σου όταν εσύ δεν μπορούσες;
Που σου κρατούσε το χέρι για να αναστηθείς;
Που δεν ήθελε να σε μειώνουν και μειώθηκε εκείνη;
Είναι;

Είναι πιο σημαντικό από τη μεγάλη σου;
Από εκείνη που πολέμησες τόσο σκληρά;
Από εκείνη που της στέρησες εκείνα που έπρεπε να ζήσει στην ώρα τους;
Από εκείνη που μόνος σου έκανες εχθρό αλλά εξακολουθεί να έρχεται;
Είναι;

Είναι πιο σημαντικό από μένα;

Σου έδωσα άφεση αμαρτιών. Για όλα.
Ήμουν εκεί πάντα, γιατί η αγάπη μου είναι αυτονόητη.

Πες μου πια γαμώ το θεό μου είναι πιο σημαντικό;

Είναι;

Γιατί γύρισες εκεί;

Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007

ΑποςΣ - Τάση Αναπνοής

Πλευρά δική μου.
Το Εγώ Μου, ποινικοποιεί τη μετριότητα.

Πλευρά δική σου.
Το Εγώ Σου, περιφέρει τα αυτονόητα σαν κεκτημένα.

Χαιρέτα τα αδηφάγα πλήθη που επέλεξες για κοινό.
Κρατώ την ενέργειά μου για άλλα.
Θα χαθώ στην προσωπική σου λήθη.
Διακριτικά.
Αποστασιοποιημένα.

Ξέρεις πως οικο-δομώ σε άλλα περιβάλλοντα.
Είναι εκείνο που ξέρω να κάνω καλύτερα απ’ όλα.
Να αποχωρώ, όπως ακριβώς προχωρώ.
Αθόρυβα και αποστασιοποιημένα.
Για να ευδοκιμήσω σε εύκρατο κλίμα.

Ή για να προτιμήσω να χαθώ και πάλι.

Βλέπεις δεν προσφέρω θυσία στον Απόλλωνα πια.
Βρίσκεται εντός μου.
Το ίδιο και η Εστία.
Κοίταξε μέσα μου για μια και μοναδική φορά.
Θα τη βρεις να κουβεντιάζει με το Διόνυσο.

Μόλις τους δεις Να τους ζηλέψεις και Να τους ξεχάσεις.
Η Νέμεση είναι εκείνη που, άμεσα πια, σε Αφορά.

Ετικέτες

Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007

Χρονοκαθυστέρηση

Είναι γνωστό πλέον. Το ομολογώ και δημόσια για να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά.

Παρότι είμαι κωλόφαρδη σε γενικές γραμμές, έχω το χειρότερο timing του κόσμου.

Εξηγούμαι για να μην τη φάω τη μούτζα (όχι που θα τη γλιτώσω, πρόλογο κάνω για να τελειώσεις το πόστ):

Στα τραπέζια φτάνω πάντα στο τέλος του φαγητού. (άσχετα αν υπάρχουν υπολείμματα στην κατσαρόλα και τη βολεύω)
Κοιμάμαι όρθια όταν έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω και με πιάνει υπερένταση τις μέρες αργίας.
Ερωτεύομαι μόνο φθινόπωρο ή χειμώνα και ξενερώνω την άνοιξη και το καλοκαίρι. (με μια και μοναδική εξαίρεση που ακόμη πληρώνω – και μαζί με εμένα και εσείς που σας τρίβω στη μούρη την κουταμάρα που με δέρνει αλύπητα -)
Κυνηγάω χωρίς τύψεις έναν άντρα (ναι το κάνω και αυτό και μάλιστα το ομολογώ ανερυθρίαστα) και όταν έρχεται η ρημάδα η ώρα να κάτσει, εγώ ξενερώνω.
Αποφασίζω να μην δίνω σημασία και χρόνο στην ερωτική μου ζωή λίγο πριν τα τριάντα. (ξέρεις βρε ματάκια μου, εκεί που όλοι περιμένουν να τους συστήσεις τον κύριο είναι θέμα-χρόνου-η-παντρειά.)

Βέβαια στο τελευταίο ζήτημα ήταν καθοριστικό το γεγονός πως, η προσωπική μου ζωή είναι απλά για γέλια. (φτου-φτου-φτου, μη με ματιάξεις έχω το κληρονομικό χάρισμα, θα το καταλάβω και θα σε φάει το μαύρο σκότος)
Καμία απολύτως σοβαρότητα.
Ακριβώς σαν εμένα.

Το μόνο που ακόμη δεν έχω απαντήσει είναι το κατά πόσο με πειράζει αυτό ή όχι.

Την αμαρτία μου όμως θα την ειπώ… Η σκέψη γενικά, σαν διαδικασία, με κουράζει και την αποφεύγω συστηματικά (όχι που δεν το ξέρεις ήδη, λέμε τώρα…)

Άρα δεν θα μάθω ποτέ.

Επίσης θα έχεις ήδη καταλάβει πως ενίοτε με πιάνει μονομανία στη μουσική.
Η παρούσα έχει τον τίτλο «Fairytale gone bad» και ανήκει στους Sunrise Avenue.
Ακούγεται θες δεν θες από το μουσικό παιχτήρι απάνω, (εκτός αν είσαι από εκείνους τους πανκάκιστους που πατάνε αμέσως την παύση οπότε ντροπή σου), το κλιπάκι (για να κοζάρουμε και μούρες) είναι στο υστερόγραφο.

Extra δωράκι το στίχι:
Fairytale Gone Bad
Music: Samu Haber, Jukka Backlund
Lyrics: Samu Haber


This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain’t nothing but fight and shout and tears

We got to a point I can’t stand
I’ve had it to the limit; I can’t be your man
I ain’t more than a minute away from walking

We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
I slowly realized there’s nothing on our side

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right

Find a new one to fool
Leave and don’t look back. I won’t follow
We have nothing left. It’s the end of our time

We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
There’s no more rabbits in my hat to make things right

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave the mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad



Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007

Αντρική σκέψη.

Αγαπημένο μου περιοδικό, με λένε Σάκη.
Σου γράφω γιατί έχω ένα πρόβλημα.

Υποψιάζομαι πως η γυναίκα μου με απατά.

Γι αυτό το λόγο αποφάσισα ένα βράδυ να την παρακολουθήσω.
Περίμενα κάτω από το σπίτι μας και την είδα να κατεβαίνει και να μπαίνει στα αμάξι. Την ακολούθησα και εγώ με το δικό μου, από απόσταση και δεν με κατάλαβε.
Βγαίνει από την πόλη και κατευθύνεται προς την θάλασσα.
Κάνει δεξιά, βγαίνει στην παραλία, που ήταν παρκαρισμένο ένα άλλο αμάξι.
Κατεβαίνει, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα στο άλλο αυτοκίνητο.
Ανοίγω την πόρτα σιγά σιγά, βγαίνω και εγώ, σκυμμένος για να μη με δουν.
Πηγαίνω σκυφτός προς το μέρος τους, βλέπω και μια γρατσουνιά στο δεξί φτερό.

Σε παρακαλώ πολύ, αγαπημένο μου περιοδικό, θέλω τη βοήθειά σου,

Να τη φτιάξω μόνος μου ή να το πάω στο μάστορα;


Ανάλαφρη, ανοιξιάτικη, γιορτινή διάθεση…
Προέρχεται από στιγμές επαρχιακής ευδαιμονίας αστικού δαίμονα.



Ικανοποίησα το ένστικτο του κυνηγού. Κυνήγησα αρνιά μέσα στη στάνη.
Ικανοποίησα το ένστικτο του εξερευνητή. Εξερεύνησα τους δρόμους οδηγώντας. (χωρίς καν να προκαλέσω έστω ένα μονό-νεκρο ατύχημα)

Ανικανοποίητη έμεινε η επιθυμία μου να κάνω βόλτα, χωρίς σέλα και χαλινάρι, με το αρσενικό (το αναφέρω γιατί είναι άνοιξη) άλογο, αλλά μάλλον αυτό ήταν για καλό της σωματικής μου υγείας.
Τελική επίδοση 2-1.
Δεν είναι και άσχημο σκορ τελικά…

Υ.Γ. Ντρέπομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Αποφάσισα να κάνω δίαιτα.
Μένει να αποφασίσω και πότε θα την κάνω.


Ανάλαφρο και το άκουσμα, Craig David -7 Days.

Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

Άφεση αμαρτιών και ίαση ψυχών τε και σωμάτων

Συχώρα με πάτερ, δεν θα πω ότι αμάρτησα.

Να είμαι εδώ, μπροστά σου, μεγάλη βδομάδα, σαν φίλος προς φίλο. Σαν άνθρωπος σε άνθρωπο, για ν’ αλαφρύνουμε ο ένας το μυαλό του άλλου. Βγάλε λοιπόν το ράσο και κάτσε κάνε μου παρέα.
Στη ζωή μου πάτερ με ακολουθάνε μια ευχή και μια κατάρα.
Η ευχή μου ήταν η τύχη.
Ναι, στάθηκα πολύ τυχερή. Είμαι πια στα εικοσιοκτώ και έχω νιώσει πως είναι να αγαπάς. Ακόμα περισσότερο, ένιωσα την ευλογία να σε αγαπάνε.
Γνώρισα, μίλησα, γεύτηκα και μύρισα.
Τώρα πια σιγά σιγά, όπως η σειρά προστάζει. Έτσι όπως η συνείδηση μου το προστάζει.

Η κατάρα μου πάτερ είναι πως είμαι ικανή να αγαπήσω κάθε άνθρωπο, εκτός από έναν. Εμένα πάτερ. Εμένα.
Ναι έχεις δίκιο, είναι παράξενο. Από την άλλη ίσως και να το περίμενες, εσύ που με ξέρεις από παιδί. Θυμάσαι που δεν μίλαγα πολύ;

Μπήκα από νωρίς στα βαθιά πάτερ, βιάστηκα.
Δεν πρόλαβα να μεγαλώσω και βούτηξα απο μοναχή μου στα βαθιά. Θαλασσοπνίγηκα και όταν με μέτρησα με βρήκα λίγη.
Δεν με συμπαθώ ξέρεις. Όλο σε μπελάδες με βάζω και όλο τρέχω.
Εσύ πάτερ δεν έμαθες ποτέ τα κατορθώματά μου, η πίστη στο θεό σου δεν θα σε άφηνε να τα αντέξεις. Θα με φώναζες μαύρο πρόβατο.
Και πάτερ μια και είπαμε να ξομολογηθούμε, σου λέω και μαύρο πρόβατο είμαι και μαύρη ψυχή έχω. Δεν τα παίρνω πίσω τούτα.
Μόνο ένα θα έπαιρνα πίσω. Ένα που έκανα κακό στον εαυτό μου και τώρα έχω για προίκα σακατεμένο στομάχι. Μόνο τη βουλιμία θα έπαιρνα πίσω. Μόνο.
Ούτε το τσιγάρο δεν μετανιώνω, και ας την έχω ζήσει την κουταμάρα του, ούτε το παραπάνω ποτό που και που.
Ούτε που καμιά φορά μου λένε πως είμαι ελέφαντας και κάνω σαν ελέφαντας, γιατί να ξέρεις πάτερ οτι δεν μου πολύ-κόβει και δεν λέω ότι δεν χρειάζεται να δείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Δεν είμαι και μου φαίνεται, πάει και τέλος.

Να το μόνο που θέλω πάτερ να φέρω παλάτζα είναι η κουταμάρα μου. Ότι μου πούνε το χάβω σαν κουτορνίθι. Γίνομαι σκάλα σου λέω. Γερή πέτρινη, τόσο κουτορνίθι είμαι.
Ξέρεις πάτερ το χειρότερο;
Το χειρότερο είναι πως δεν πιστεύω στο θεό σου, για να λέω ότι θα με ανταμείψει εκείνος.
Γι’ αυτό σου είπα είμαι πολύ τυχερή. Βρέθηκε άνθρωπος και με αγάπησε πολύ, έτσι όπως είμαι. Με ευλόγησε. Να σου πω και ένα μυστικό πάτερ; Και τώρα πολύ με αγαπάει αλλά φοβάται πιο πολύ.

Πιστεύω σε όλους εκτός από μένα. Και αυτό το ξέρω, συμπάθα με που θα το πω έτσι, είναι μεγάλη μαλακία.

Βάλε τώρα να πιούμε ένα τσίπουρο.
Φώναξε και το Χριστό να πιει μαζί μας, να μπορέσουν να περάσουν και φέτος τα πάθη του.



ΟΤΕ ΔΕ ΗΛΘΕΝ Η ΕΚΤΗ ΩΡΑ ΣΚΟΤΟΣ ΕΓΕΙΝΕΝ ΕΦ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΓΗΝ ΕΩΣ ΩΡΑΣ ΕΝΝΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑΝ ΤΗΝ ΕΝΝΑΤΗΝ ΕΒΟΗΣΕΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΕΤΑ ΦΩΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΛΕΓΩΝ ΕΛΩΙ
ΕΛΩΙ ΛΑΜΑ ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ


Σημείωση: Ακούμε τον Ψαρονίκο να τραγουδά το τέλος και θα συνεχίσουμε να τον ακούμε για αρκετές μέρες.