Χρονοκαθυστέρηση
Είναι γνωστό πλέον. Το ομολογώ και δημόσια για να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά.
Παρότι είμαι κωλόφαρδη σε γενικές γραμμές, έχω το χειρότερο timing του κόσμου.
Εξηγούμαι για να μην τη φάω τη μούτζα (όχι που θα τη γλιτώσω, πρόλογο κάνω για να τελειώσεις το πόστ):
Στα τραπέζια φτάνω πάντα στο τέλος του φαγητού. (άσχετα αν υπάρχουν υπολείμματα στην κατσαρόλα και τη βολεύω)
Κοιμάμαι όρθια όταν έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω και με πιάνει υπερένταση τις μέρες αργίας.
Ερωτεύομαι μόνο φθινόπωρο ή χειμώνα και ξενερώνω την άνοιξη και το καλοκαίρι. (με μια και μοναδική εξαίρεση που ακόμη πληρώνω – και μαζί με εμένα και εσείς που σας τρίβω στη μούρη την κουταμάρα που με δέρνει αλύπητα -)
Κυνηγάω χωρίς τύψεις έναν άντρα (ναι το κάνω και αυτό και μάλιστα το ομολογώ ανερυθρίαστα) και όταν έρχεται η ρημάδα η ώρα να κάτσει, εγώ ξενερώνω.
Αποφασίζω να μην δίνω σημασία και χρόνο στην ερωτική μου ζωή λίγο πριν τα τριάντα. (ξέρεις βρε ματάκια μου, εκεί που όλοι περιμένουν να τους συστήσεις τον κύριο είναι θέμα-χρόνου-η-παντρειά.)
Βέβαια στο τελευταίο ζήτημα ήταν καθοριστικό το γεγονός πως, η προσωπική μου ζωή είναι απλά για γέλια. (φτου-φτου-φτου, μη με ματιάξεις έχω το κληρονομικό χάρισμα, θα το καταλάβω και θα σε φάει το μαύρο σκότος)
Καμία απολύτως σοβαρότητα.
Ακριβώς σαν εμένα.
Το μόνο που ακόμη δεν έχω απαντήσει είναι το κατά πόσο με πειράζει αυτό ή όχι.
Την αμαρτία μου όμως θα την ειπώ… Η σκέψη γενικά, σαν διαδικασία, με κουράζει και την αποφεύγω συστηματικά (όχι που δεν το ξέρεις ήδη, λέμε τώρα…)
Άρα δεν θα μάθω ποτέ.
Επίσης θα έχεις ήδη καταλάβει πως ενίοτε με πιάνει μονομανία στη μουσική.
Η παρούσα έχει τον τίτλο «Fairytale gone bad» και ανήκει στους Sunrise Avenue.
Ακούγεται θες δεν θες από το μουσικό παιχτήρι απάνω, (εκτός αν είσαι από εκείνους τους πανκάκιστους που πατάνε αμέσως την παύση οπότε ντροπή σου), το κλιπάκι (για να κοζάρουμε και μούρες) είναι στο υστερόγραφο.
Extra δωράκι το στίχι:
Fairytale Gone Bad
Music: Samu Haber, Jukka Backlund
Lyrics: Samu Haber
This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain’t nothing but fight and shout and tears
We got to a point I can’t stand
I’ve had it to the limit; I can’t be your man
I ain’t more than a minute away from walking
We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
I slowly realized there’s nothing on our side
Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad
Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right
Find a new one to fool
Leave and don’t look back. I won’t follow
We have nothing left. It’s the end of our time
We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
There’s no more rabbits in my hat to make things right
Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave the mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad
Παρότι είμαι κωλόφαρδη σε γενικές γραμμές, έχω το χειρότερο timing του κόσμου.
Εξηγούμαι για να μην τη φάω τη μούτζα (όχι που θα τη γλιτώσω, πρόλογο κάνω για να τελειώσεις το πόστ):
Στα τραπέζια φτάνω πάντα στο τέλος του φαγητού. (άσχετα αν υπάρχουν υπολείμματα στην κατσαρόλα και τη βολεύω)
Κοιμάμαι όρθια όταν έχω ένα σωρό πράγματα να κάνω και με πιάνει υπερένταση τις μέρες αργίας.
Ερωτεύομαι μόνο φθινόπωρο ή χειμώνα και ξενερώνω την άνοιξη και το καλοκαίρι. (με μια και μοναδική εξαίρεση που ακόμη πληρώνω – και μαζί με εμένα και εσείς που σας τρίβω στη μούρη την κουταμάρα που με δέρνει αλύπητα -)
Κυνηγάω χωρίς τύψεις έναν άντρα (ναι το κάνω και αυτό και μάλιστα το ομολογώ ανερυθρίαστα) και όταν έρχεται η ρημάδα η ώρα να κάτσει, εγώ ξενερώνω.
Αποφασίζω να μην δίνω σημασία και χρόνο στην ερωτική μου ζωή λίγο πριν τα τριάντα. (ξέρεις βρε ματάκια μου, εκεί που όλοι περιμένουν να τους συστήσεις τον κύριο είναι θέμα-χρόνου-η-παντρειά.)
Βέβαια στο τελευταίο ζήτημα ήταν καθοριστικό το γεγονός πως, η προσωπική μου ζωή είναι απλά για γέλια. (φτου-φτου-φτου, μη με ματιάξεις έχω το κληρονομικό χάρισμα, θα το καταλάβω και θα σε φάει το μαύρο σκότος)
Καμία απολύτως σοβαρότητα.
Ακριβώς σαν εμένα.
Το μόνο που ακόμη δεν έχω απαντήσει είναι το κατά πόσο με πειράζει αυτό ή όχι.
Την αμαρτία μου όμως θα την ειπώ… Η σκέψη γενικά, σαν διαδικασία, με κουράζει και την αποφεύγω συστηματικά (όχι που δεν το ξέρεις ήδη, λέμε τώρα…)
Άρα δεν θα μάθω ποτέ.
Επίσης θα έχεις ήδη καταλάβει πως ενίοτε με πιάνει μονομανία στη μουσική.
Η παρούσα έχει τον τίτλο «Fairytale gone bad» και ανήκει στους Sunrise Avenue.
Ακούγεται θες δεν θες από το μουσικό παιχτήρι απάνω, (εκτός αν είσαι από εκείνους τους πανκάκιστους που πατάνε αμέσως την παύση οπότε ντροπή σου), το κλιπάκι (για να κοζάρουμε και μούρες) είναι στο υστερόγραφο.
Extra δωράκι το στίχι:
Fairytale Gone Bad
Music: Samu Haber, Jukka Backlund
Lyrics: Samu Haber
This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain’t nothing but fight and shout and tears
We got to a point I can’t stand
I’ve had it to the limit; I can’t be your man
I ain’t more than a minute away from walking
We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
I slowly realized there’s nothing on our side
Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad
Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right
Find a new one to fool
Leave and don’t look back. I won’t follow
We have nothing left. It’s the end of our time
We can’t cry the pain away
We can’t find a need to stay
There’s no more rabbits in my hat to make things right
Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can’t deny
We need to swallow all our pride
And leave the mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they’re bad
Tell them it’s me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad
11 Comments:
Απ' ότι κατάλαβα, είσαι κι εσύ όπως πολλοί από μας, μία από τις περιπτώσεις του κανόνα της εποχής μας. Κάνουμε το σωστό, αυτό που πρέπει, αλλά τη λάθος στιγμή. Οι ευκαιρίες μας δίνονται αλλά τις αφήνουμε να περνάνε ανεκμετάλλευτες.
Κουράγιο!!!!!!
By isiodos, at 20/4/07 11:39 μ.μ.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τις ευχές. :)))
By NinaC, at 22/4/07 1:19 μ.μ.
Αυτό με το τάιμινγκ σίγουρα έχει να κάνει με το ζώδιό μας!
(κι εγώ φθινοπωρο-χειμώνα ερωτεύομαι!)
By An-Lu, at 22/4/07 11:08 μ.μ.
ακομη και η χρονοκαθυστερηση ειναι ταλεντο..μην το ξεχνας!
(ο ερωτας γενικα ειναι παντως καιρου αλλα θα εδινα ενα προβαδισμα στην ανοιξη και το καλικαιρι ;-)))) )
By AVRA, at 23/4/07 12:42 μ.μ.
Θεόφραστε, μάλλον κάπως έτσι...
Αλλά απο την άλλη γενικά δεν μου βγαίνει σε κακό!
Περίεργο που οφείλεται μάλλον στο οτι αποφεύγω να συγκεκριμενοποιώ τις απαιτήσεις μου.
;)
Καλησπέρες!
Dolly, να είσαι ππάντα καλά!
Σμαααααααααααααααααααααααακ!
Γοργονίτσα, λές;
Μήπως να φταίει που είμαστε φθινοπωριάτικα παιδιά; (Δεν με χαλάει καθόλου...)
Ουφφφφφ! Νιώθω καλύτερα τώρα που έχω παρέα!
Μοναχή μου ούτε στον παράδεισο!
Σμαααααααααααααααααααααααααααακ!
:)
Αύρα μου, έχεις ένα δίκιο τώρα που το ξανασκέφτομαι!
(άσε που με συμφέρει κιόλας!)
Επίσης μου άρεσε το παντός καιρού!
:)
Σμαααααααααααααααααααααααακ!
By Απολλώνια, at 23/4/07 2:41 μ.μ.
Απλά τα αφήνεις όλα για την τελευταί στιγμή. Δεν είσαι διαφορετική από αυτό που γέννησε η κοινωνία η ελληνική. Μην ανησυχείς.
Βέβαια ίσως είναι καλύτερα για όλους να αλλάξει αυτό.
By ο δείμος του πολίτη, at 24/4/07 10:26 π.μ.
τη μουσική μονομανία την έχουμε κοινή.
και το κυνηγι επίσης. νόμιζα πως ήταν επειδή εμείς ξέρουμε τι θέλουμε.
αλλά εσύ από όσο βλέπω δεν ξέρεις πολύ καλά. μήπως ξέρεις και δεν το παραδέχεσαι?
είναι μλκ βρε πουλάκι μου, αφού το κάνεις που το κάνεις να μην το φχαριστιέσαι κιόλας!!!
By Кроткая, at 24/4/07 3:14 μ.μ.
Καλησπέρα Δήμο!
Η πλήρης αλήθεια είναι πως τα αφήνω όλα. Όχι για την τελευταία στιγμή όμως. Απλά τα αφήνω, χασμουριέμαι και φεύγω.
Η αναησυχία προυποθέτει σκέψη και η σκέψη κουράζει, άσε που μπορεί να μου προκαλέσει και αυτο-ανάφλεξη... Το ελέγχω όμως!
Αν αλλάξω το μόνο σίγουρο είναι πως οι γύρω μου θα ψάχνουν παπά να με διαβάσει, αλλά δεν μου αρέσει το διάβασμα.
;)
χεχεχεχε!
(πιο ανοιξιάτικη απάντηση δεν θα μπορούσα να έχω...)
By Απολλώνια, at 24/4/07 3:42 μ.μ.
Κροτάκι η πλήρης αλήθεια είναι πως ξέρω ακριβώς τι θέλω.
Το ανακάλυψα σήμερα.
Timbaland.
Δαμαλοειδής μπούλης hip-hop κοπής με ένσημα στη λοβοτομή.
(ναι ξέρω, πρέπει να αναθεωρήσω το γούστο μου)
Αλλά το θέμα είναι ποιός τρέχει στις Αμέρικες για να το έβρει;
Το παραδέχομαι λοιπόν!
Τα θέλω και όλα και δικά μου...
υ.γ. βρε, το κάνω γιατί το ευχαριστιέμαι...
χεχεχε!
Σμαααααααααααααααααααααααααααααακ!
:)
:)
:)
By Απολλώνια, at 24/4/07 3:48 μ.μ.
νομίζω πάντως πως μπορείς και καλύτερα.... LOLLLL! :Ρ
By Кроткая, at 24/4/07 4:09 μ.μ.
Τωρα για να καταλάβω δεν εγκρίνεις ντα σουπα-ντουπα Timbo-γκομενάκι;;;; ε;ε;ε;ε;ε;ε;ε;ε;
χεχεχεχεχε!
Πάντα μπορούμε καλύτερα όλοι μας. Το θέμα με εμένα είναι οτι συνήθως ή βαριέμαι ή πεινάω.
;)
Σμααααααααααααααααααααααααααααααακ!
(το 'χω το σκεπτικό σου, αλλά στην πραγματικότητα είμαι τόσο λεχρίτης που την βγάζω ace gentile)
:)
Merci Krotάκι...
By Απολλώνια, at 24/4/07 4:58 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home