Αστάθμητος παράγοντας

Τετάρτη, Νοεμβρίου 07, 2007

Στα όπλα αδερφές μου, στα όπλα…

Τρέξε γρήγορα να βάλεις την υπογραφή σου
Δήλωσε το όνομά σου και όλα θα αλλάξουν
Μην τολμήσεις και χάσεις τη μοναδική ευκαιρία σου να σώσεις την ανθρωπότητα.

Έλα μαζί με όλους εμάς που ανακαλύψαμε την Αμερική από την τηλεόραση και μπές στη λίστα των μεγάλων ευεργετών αυτού του τόπου

Δηλώσου και κράτα τη συνείδησή σου καθαρή για μια ζωή…
Άσε δε που ο ακτιβισμός του καναπέ είναι τρέντι, θα έχεις να δείχνεις στα γκομενάκια…


ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ;


Πότε θα πάψουμε να καταπίνουμε αμάσητες τις αηδίες που μας ξεφουρνίζουν και μας σερβίρουν ;

Η Κρήτη έχει όπλα. Τώρα το μάθατε αυτό; εσείς και ο Πρετεντέρης;


Για να ακριβολογούμε όχι μόνο η Κρήτη.
Η Ελλάδα, παντού.

Πάτε πολύ μακριά λυκόπουλα… Πάμε μια βόλτα Λιόσια – Ζοφριά - Μενίδι κλπ να κάνουμε μια επίσκεψη στους ρομά εκεί, να τους πούμε για όπλα και ναρκωτικά, να δούμε αν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο. Θα μείνει κανείς ζωντανός για να μιλήσει;
Ωπ! Το ξέχασα, ούτε αυτό το ήξερε ο Πρετεντέρης, πως μπορείς να το ξέρεις εσύ αγάπη μου; Είναι τα Δυτικά Προάστια τρέντι;
Εξάλλου τα βράδια που μένεις μόνος σου καλέ μου ψηφοφόρε και επειδή είσαι ανοιχτό πνεύμα ένα μπαφάκι το κάνεις που και που, μη σε πούνε και χαϊβάνι, όλα τα ξέρεις εσύ, η φούντα Μυλοποτάμου είναι η καλύτερη…
Το δάχτυλο που είναι για να δείχνει έχει μπει βαθιά στο μάτι μας.

ΑΥΤΑ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΨΗΦΑΛΑΚΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΔΙΝΕΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΑ ΣΕ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΥΣ, ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ, ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ, ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ.

Το συναίσθημα της συνενοχής δεν θα φύγει με μια τζίφρα.

Υ.γ. πριν πέσετε πάνω μου ωσάν τα Αγαρηνά σκυλιά, δεν κάνω διάλογο με κάποιον συγκεκριμένα κάνω διάλογο με ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Bloody hell

Δεν ξέρω αν έχω θάρρος. Αλήθεια. Μάλλον δεν με αφορά αν έχω θάρρος.
Είναι από εκείνες τις ερωτήσεις που θεωρώ ότι αρμόζουν αποκλειστικά σε αρσενικά που πάσχουν από ψευδο-κρητικά σύνδρομα και κρυφές σεξουαλικές ανασφάλειες.
Απλά τα πράγματα που επιθυμώ προσπαθώ να τα πραγματοποιώ.
Πολλές είναι οι φορές που το καταφέρνω.

Διέθεσα εξαιρετικό και εύστοχο συναισθηματικό απόθεμα στο πρόσφατο αλλά και στο πιο μακρινό παρελθόν.
Με αυτό τον τρόπο απέκτησα λοιπόν μια μικρή στρατιά από πρώην εραστές οι οποίοι με εκτιμούν.
Αλλά αυτό είναι κάτι που μου είναι ειλικρινά άχρηστο.
Διότι η ευστοχία είναι άχρηστη αν ο στόχος είναι ελλιπής.

Εν κατακλείδι συνειδητοποίησα πως δεν είμαι ερωτευμένη.

Μάλιστα πάει καιρός από την τελευταία και ομολογουμένως τραυματική μου ανάμνηση.

Εκείνος, μεταξύ των άλλων, μου έχει πει πως σε μια σχέση ο ένας νιώθει περισσότερα από τον άλλο και είναι εκείνος που τελικά ταλαιπωρείται.
Αλήθεια έλεγε, το ένιωσα τότε.
Το νιώθω και τώρα που αδυνατώ να επιθυμήσω να μεταμορφωθώ σε μια «προβλεπόμενη» γυναίκα είτε για ένα επιτυχημένο πρότυπο, είτε απλά για ένα μπρουτάλ.

oh crap!

Έχω πάθει ψύξη. Πονάει.