Αντρική σκέψη.

Αγαπημένο μου περιοδικό, με λένε Σάκη.
Σου γράφω γιατί έχω ένα πρόβλημα.

Υποψιάζομαι πως η γυναίκα μου με απατά.

Γι αυτό το λόγο αποφάσισα ένα βράδυ να την παρακολουθήσω.
Περίμενα κάτω από το σπίτι μας και την είδα να κατεβαίνει και να μπαίνει στα αμάξι. Την ακολούθησα και εγώ με το δικό μου, από απόσταση και δεν με κατάλαβε.
Βγαίνει από την πόλη και κατευθύνεται προς την θάλασσα.
Κάνει δεξιά, βγαίνει στην παραλία, που ήταν παρκαρισμένο ένα άλλο αμάξι.
Κατεβαίνει, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα στο άλλο αυτοκίνητο.
Ανοίγω την πόρτα σιγά σιγά, βγαίνω και εγώ, σκυμμένος για να μη με δουν.
Πηγαίνω σκυφτός προς το μέρος τους, βλέπω και μια γρατσουνιά στο δεξί φτερό.

Σε παρακαλώ πολύ, αγαπημένο μου περιοδικό, θέλω τη βοήθειά σου,

Να τη φτιάξω μόνος μου ή να το πάω στο μάστορα;

Ανάλαφρη, ανοιξιάτικη, γιορτινή διάθεση…
Προέρχεται από στιγμές επαρχιακής ευδαιμονίας αστικού δαίμονα.



Ικανοποίησα το ένστικτο του κυνηγού. Κυνήγησα αρνιά μέσα στη στάνη.
Ικανοποίησα το ένστικτο του εξερευνητή. Εξερεύνησα τους δρόμους οδηγώντας. (χωρίς καν να προκαλέσω έστω ένα μονό-νεκρο ατύχημα)

Ανικανοποίητη έμεινε η επιθυμία μου να κάνω βόλτα, χωρίς σέλα και χαλινάρι, με το αρσενικό (το αναφέρω γιατί είναι άνοιξη) άλογο, αλλά μάλλον αυτό ήταν για καλό της σωματικής μου υγείας.
Τελική επίδοση 2-1.
Δεν είναι και άσχημο σκορ τελικά…

Υ.Γ. Ντρέπομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Αποφάσισα να κάνω δίαιτα.
Μένει να αποφασίσω και πότε θα την κάνω.


Ανάλαφρο και το άκουσμα, Craig David -7 Days.