Αστάθμητος παράγοντας

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006

Επιθυμώ




Πως είναι αλήθεια να μην έχεις επιθυμίες;
Πως είναι να μπορείς να πεις με σιγουριά πως δεν θέλεις απολύτως τίποτα;

Μάλλον θα είναι το αντίθετο από εκείνο που νιώθεις όταν εγκλωβίζεσαι στην ίδια σου την επιθυμία, όταν δημιουργείς δεσμά μόνος στον εαυτό σου.

Καμιά φορά μένεις εκεί χωρίς να μπορείς να κάνεις βήμα επειδή η επιθυμία είναι τόσο μεγάλη που δεν τολμάς να φανταστείς την επόμενη ημέρα χωρίς αυτή.
Άλλες όμως είναι η ανασφάλεια και ο φόβος που σε κρατάνε σαν στήλη άλατος.

Είναι άραγε και αυτό ευπρόσδεκτο κομμάτι ή απλά ένα σημείο προς διόρθωση;

Ο ορίζοντας σου φτάνει μέχρι την επιθυμία. Μετά έρχεται η αμφιβολία.
Η αμφιβολία για το τι είναι αληθινό και για το αν η αλήθεια αλλάζει.

Αν δεν αμφισβητούσα την ύπαρξη των θεών θα τους ευχαριστούσα για την ικανότητα που δώσανε να αμφισβητούμε ακόμη και τους θεούς μας.

Το παιχνίδι ίσως να παίζεται και αλλιώς, ίσως να μην είναι καν παιχνίδι.
Ποιος όμως μπορεί να απαντήσει με σιγουριά όταν επιθυμεί;

Η μάλλον ποιος είναι εκείνος που θέλει να απαντήσει όταν επιθυμεί;

Μάλλον θα αρνηθώ να απαντήσω.

(υ.γ. το σκίτσο ανήκει στον κ. Marini που είναι και η προσωπική μου αδυναμία)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006

Κοίτα ψηλά





Στο όνειρο είδα πως πετούσα
μα δεμένα με σχοινιά ήταν τα χέρια

σε ένα δίχτυ παγίδα
και όλα μακρινά

κανείς δεν άκουσε τις φωνές
κανείς "αν-θρωπος"

μόνο κάποτε παραξενεμένη με χαιρέτισε
μια φωνή σκύλου

ο ουρανός σκοτείνιασε
μεγάλη βροχή ετοιμάζει.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 21, 2006

Βρε τι πάθαμε!



Απο εκεί που δεν το περιμένεις έρχεται πάντα... Ό,τι και αν είναι τελικά αυτό!

Σάββατο, Φεβρουαρίου 11, 2006

Θέλεις να σου φτιάξω ένα σπίτι;


Με ψηλά ταβάνια και όμορφη θέα;

Να κάνω το χώμα να έρθει πιο κοντά
Να αλλάξω το χάρτη

Να έχει πάντα ήλιο αν το θες
Να αλλάξω τους ανθρώπους αν το θες

Να είναι όλα όπως εσύ τα θες


ξέρω πως δεν μπορώ μα ξέρεις πως νιώθω σαν να το μπορώ



υ.γ. το άσχημο πάντα περνάει.

Ετικέτες

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2006

έως και 90%














Απόσπασμα από ραδιοφωνική διαφήμιση:

«Γεια σας φίλες μου! Οι εκπτώσεις συνεχίζονται…»


Πράγματι οι εκπτώσεις συνεχίζονται. Όχι μόνο στα μαγαζιά.
Ο καθένας κάνει και τις προσωπικές του. Σύμφωνα με το βαλάντιό του.

Βολεύεται με ένα τηλεφώνημα, με λίγη άσχετη κουβέντα για τα τυπικά.
Έκπτωση από την αρχική τιμή, από την συζήτηση, από την οπτική επαφή, από το άγγιγμα.
Όσο όσο δίνει τον εαυτό του για να μην αισθάνεται μόνος.
Με γνωστούς και όχι φίλους.
Μένει εκεί που ξέρει ότι και να φύγει δεν κάνει διαφορά.
Ίσως και να μένει εκεί που ξέρει ότι είναι η δεύτερη λύση, η λύση της ανάγκης, ίσως να μένει γιατί δεν έχει και ο ίδιος πρώτες ανάγκες, να τις έχει ξεχάσει.
Συνειδητά ή όχι.
Το συνειδητά είναι ακόμη χειρότερο.
Έκπτωση κατ’ επιλογή. Γιατί αν φύγει απ όλα ίσως να είναι και πάλι μόνος.

Αλλά και τώρα μόνος είναι.


Αν γυρίσεις να μου πεις «γιατί κλαίγεσαι;»
Θα σου πως γιατί μάλλον βαρέθηκα τις εκπτώσεις.
Αλλά πάλι ακόμη δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να τις κόψω.

Μέχρι την αυριανή μέρα λοιπόν που θα νιώσω Σκάρλετ.


(το σκίτσο επάνω είναι απο το raptors)

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2006

Το δικαίωμα του βάτραχου





Θυμάστε εκείνο το παραμύθι που η πανέμορφη και καλοσυνάτη πριγκίπισσα φιλάει το βάτραχο και εκείνος γίνεται το "το παραμυθένιο αρσενικό";

Το θυμάστε ε;

Ερωτώ εγώ τώρα, το ρώτησε κανείς το καημένο το βατράχι αν ήθελε να αλλάξει;

Υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως λόγω μεγέθους η πριγκίπισσα τον κουτούπωσε με το έτσι θέλω.
Το βατράχι μια χαρά ήταν! Στο νούφαρό του, με τις μύγες του αραχτός και τσουπ! Τον βουτήξανε. Με το ζόρι να τον κάνουν politically correct. Είμαι σίγουρη πως παρά τις επικρατούσες φήμες με το που μεταμορφώθηκε άρχισε τα μπινελίκια και έψαχνε την μάγισσα (εκείνη που ο μύθος αναφέρει ως κακιά) να τον ξανακάνει βάτραχο.

Διότι μάτια μου γλυκά που διαβάζεις τούτο το κείμενο και ο βάτραχος έχει ζωή. Αν στα μάτια σου φαντάζει άσχημος δεν φταίει εκείνος, μάλλον εσύ φταις που δεν μπορείς να κατανοήσεις οτι έχει και λόγο και δικαίωμα ύπαρξης. Δεν τον νοιάζει αν δεν ταιριάζει στον κρυστάλλινο σου κόσμο, αν τον βρίσκεις παράφωνο.
Βέβαια είναι και εκείνο το συναίσθημα ικανοποίησης που θα νιώσεις αν μεταμορφώσεις το βάτραχο. Αλλά πάλι σκέψου, δεν είναι πολύ εγωιστικό να μοντάρεις κάποιον για να νιώσεις ιεραπόστολος;

Όταν ο κόσμος δίπλα μου γεμίζει απο wanabe πριγκίπισσες εγώ ψηφίζω βάτραχο.

κουαξ!

Αρχίσαμεεεε!

Ίσως θα έπρεπε να πω "με το δεξί" αλλά δεν είμαι προληπτική (νομίζω...)

Για να είμαι ειλικρινής έχω που κάθομαι μπροστά στην οθόνη πάνω απο μισή ώρα για να βρώ κάτι ... εντυπωσιακό για αρχή.

Επειδή είναι όλα μια ιδέα και επίσης η ιδέα απο την πράξη απέχουν πολύ, δεν θα γίνω μελοδραματική σήμερα!

Καλώς να δεχτούμε ο ένας τον άλλο!

Ο τίτλος του μαγαζιού μπήκε γιατί κατά βάθος (πολύ βάθος όμως) νομίζω πως τίποτα δεν πρέπει είναι δεδομένο.

α! καλημέρα κιόλας...