Άνθρωπε,

Σε ψάχνω για να σε μοιρολογήσω και έπειτα να σε κηδέψω.

Σήκω σε παρακαλώ, για μια στιγμή μονάχα, να τους θυμίσεις.

Να τους πεις ότι ο γενναίος φοβάται, αλλά πολεμάει για τους ανθρώπους του.
Να τους θυμίσεις πως ο γενναίος πολεμάει για εκείνα που σέβεται.
Να τους πεις ότι ο γενναίος σέβεται.

Να τους θυμίσεις πως ο ανδρείος είναι σπλαχνικός.
Να τους πεις ότι ο ανδρείος στον αδύνατο δεν σηκώνει το σπαθί αλλά δίνει το χέρι.

Να τους θυμίσεις πως ο σοφός κάνει πράξεις.
Να τους πεις ότι ο σοφός έχει μνήμη.

Ήρθα να σου βάλω ένα νόμισμα στο στόμα, κι ας είσαι χρόνια τώρα νεκρός.
Τούτοι δω ανίερα κρατάνε το κουφάρι σου άθαφτο και λένε πως είσαι ζωντανός.

Κι όταν θα φτάσεις πες της Παναγιάς πως εδώ κάνει παγωνιά.
Δώσε πίσω τη φωτιά στον Προμηθέα.
Πες στους θεούς πως τα ιερά γίναν χαλάσματα.

Πες τους πως τυφλοί και καταραμένοι γυρνάμε πια στα χώματα.
Κραδαίνουμε τα σπαθιά των προγόνων μας και σφάζουμε τους αδερφούς μας.

Από τη μέρα που γεννήθηκα άνθρωπε περιμένω τη Νέμεση αλλά δεν βρίσκει το δρόμο για τον καταραμένο τόπο μας.