Αστάθμητος παράγοντας

Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007

5 πάνω 5 κάτω...

Μεσημέρι Σαββάτου. Το ημερολόγιο δείχνει 6 του Οκτώβρη, 1979.
Η μαμά γιορτάζει 5 χρόνια γάμου με τον μπαμπά.
Νιώθει μια δυσφορία αλλά το αποδίδει στις μπριζόλες που εξαφάνισε πριν καν εμφανιστούν στο τραπέζι.
Νιώθει όμως πως κάτι ξεχνάει…
Α! Ναι! Είναι στον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης της.
Λίγο αργότερα αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.
Γεννάει.
Με μόνη ελπίδα να μη γεννήσει στο δανεικό μπλε ford, ξεκινούν με τον μπαμπά για τον νοσοκομείο.
Λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα εμφανίζεται ένα κατάμαυρο χοντρό φασόλι που αρνείται πεισματικά να ανοίξει τα μάτια του για να δει τον κόσμο.
Είναι κορίτσι. Η μαμά ξεσπάει σε κλάματα. Ήλπιζε ετούτο το δεύτερο και τελευταίο να είναι αγόρι. Ο μπαμπάς το υποψιαζόταν και έτσι δεν δίνει σημασία.
Το φασόλι δεν δείχνει να προσαρμόζεται στις συνθήκες και έτσι το βάζουν στο θερμοκήπιο.
Μάλλον του άρεσε πολύ εκεί γιατί έμεινε αρκετές μέρες.
Όταν τελικά άνοιξε τα μάτια του συμπάθησε πάρα πολύ εκείνες τις καλές κυρίες με τα άσπρα και πήγαινε να τις βλέπει τουλάχιστον μια φορά το μήνα για πολλά χρόνια.

Κάποια νύχτα ήρθαν οι μοίρες όπως κάνουν σε όλα τα φασόλια. Σε τούτο εδώ ήταν γενναιόδωρες… Του έδωσαν υπερμετρωπία, δυο μακριά κοτσίδια, μεγάλο πείσμα και πολλά νεύρα. Ο γιατρός μετά θα έλεγε πως τα νεύρα ήταν από τα φασολο-φάρμακα, αλλά δεν ο καημένος δεν ήταν μπροστά για να δει τις μοίρες.

Λίγα χρόνια πέρασαν και φασόλι μεγάλωσε και έχασε τη μαυρίλα του.
Έτσι το φύτεψαν σε χωράφι. Σε ένα μεγάλο χωράφι, που δεν είχε πολλές φασολιές. Της άρεσε εκεί γιατί είχε ησυχία, μόνο που καμιά φορά όταν έρχονταν άλλες φασολιές για επίσκεψη έπρεπε να βήχει πρώτα για να θυμηθεί πως μιλάνε τα φασολίστικα.
Της δώσανε και όνομα, αλλά μπερδευόταν γιατί καθένας τη φώναζε αλλιώς. Έτσι έμαθε να απαντάει σε όλα. Μετά βαρέθηκε και δεν απαντούσε σε κανένα.

Αργότερα διάλεξε ένα όνομα, το πήρε από το χέρι και πήγε να μεγαλώσει, όπως της έλεγε η μαμά.
Βρέθηκε σε ένα μεγάλο χωράφι, με πολλά πολλά φυτά. Κάποια είχαν παραμείνει φασόλια, άλλα είχαν γίνει τουλίπες και ορχιδέες. Μερικά ακόμη είχαν γίνει αγκάθια και η φασολιά τρόμαξε.
Έπειτα συνήθισε. Ποτιζόταν μόνη της και βρήκε μια γλάστρα που τη βόλεψε.
Κάποια στιγμή όμως ξέχασε πως είναι φασολιά. Και ήταν πολύ στεναχωρημένη.
Από τη στεναχώρια της ξερίζωνε αγριόχορτα. Κάποιες φορές μπερδεύτηκε και ξερίζωσε και φασολιές, αλλά τις φύτεψε πίσω και μάλλον τις πρόλαβε.
Της πήρε λίγο χρόνο παραπάνω αλλά τελικά θυμήθηκε.

Τώρα όταν δουλεύει επισκευάζει γλάστρες.
Περνάει τις ώρες της αγαπώντας άλλες φασολιές, επειδή όμως θυμάται το μεγάλο χωράφι που μεγάλωσε ψάχνει και άλλες, γιατί ξέρει ότι στην πραγματικότητα υπάρχει πολύς χώρος.
Το όνειρό της είναι να μείνει φασολιά αλλά να καταφέρει μυρίζει σαν γαρδένια.

Ίσως κάποιοι να είχατε υποπτευθεί τι φυτό είμαι.

Για τα παραπάνω υπήρξε αφορμή η ευγενέστατη πρόσκληση της καλής μου Krotούλας
Ευχαριστώ για την ίδια πρόσκληση τον δάσκαλό μου στα γερμανικά και τον Mithradir

Διακριτικά ξέχασα να σας αναφέρω πως δεν μου αρέσει να ζητώ. Συνεπώς ΔΕΝ θα προσκαλέσω κάποιον άλλο.
Είμαι ζαβολιάρα. Εξάλλου δεν έγραψα μόνο πέντε πράγματα.

Ευαγγελία.
Για όλους Λίτσα
Για τους φίλους Λιτσάκι
Λιτσάρα για κανέναν.

Ετικέτες

16 Comments:

  • άκουσα για μοίρες και ήρθα

    By Blogger καλή μοίρα, at 18/2/07 9:04 μ.μ.  

  • η φασολιά έχει ένα πανέμορφο μωβ
    λουλούδι - κάτι ξέρω από φύση...


    Ευαγγελίτσα ,
    μπορώ εγώ;

    By Blogger allmylife, at 18/2/07 10:12 μ.μ.  

  • χμ η φασολιά έχει μεν όμορφο λουλούδι αλλά και ο αυτοπροσδιορισμός έχει τα όρια του... Και μη ξεχνάμε ο κάθε άνθρωπος αποτελείτε από τρεις ανθρώπους από αυτόν που νομίζει ο ίδιος ότι είναι, αυτός που νομίζουν οι άλλοι ότι είναι και από αυτόν που πραγματικά είναι ...

    Εγώ νομίζω ότι είσαι από τα πιο όμορφα λουλούδια του κήπου (χεχε γλάστρα χρειάζεσαι ούτος η άλλος…. έχω να ακούσω …) τι ακριβός δεν ξέρω αλλά σίγουρα όχι φασόλι .. αλλά και φασόλι που λες ότι είσαι, είσαι πρώτα από όλα το Λιτσάκι

    By Blogger Άρης, at 19/2/07 3:40 π.μ.  

  • Όμορφο κείμενο με εικόνες και μυρωδιές. Μακάρι να μπορούσαμε να δούμε όλοι τον εαυτό μας με αυτά τα μάτια.

    By Blogger Ναυαγός, at 19/2/07 12:38 μ.μ.  

  • Nα βρεις τον Τζακ!

    By Blogger giftaki, at 19/2/07 12:51 μ.μ.  

  • Καλωσήρθες καλή μοίρα!
    Είμαι σίγουρη πως δεν ευθύνεσαι εσύ για την υπερμετρωπία μου!
    :)


    Allmylife, ξέρεις πολλά απο φύση και κυρίως απο την ανθρώπινη!
    Εσύ και Θανάση μπορείς καλή μου...
    Σμααααααααααααααααααααααααααααακ!
    :)
    Καλησπέρες


    εντροπία, αμαν πια! Αφού ξέρεις πως τα παραμύθια είναι η αδυναμία μου!
    Εξάλλου εγώ δεν μίλησα για ανθρώπους, για φυτά μίλησα!
    Σε εκτιμώ γιατί πραγματικά είσαι καλός άνθρωπος! (επειδή είπες καλό λόγο τα λέω αυτά)


    ναυαγέ μου, στάσου λίγο πιο κεί. Είδες τώρα που άλλαξες οτπική γωνία πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα;
    ;)
    Φιλιά!



    giftaki νομίζω πως μετά το χουνέρι που έπαθε τότε θα αποφεύγει τις φασολιές...
    Καλησπέρες!
    :)

    By Blogger Απολλώνια, at 19/2/07 6:11 μ.μ.  

  • Σμουτς!
    Εμένα πάντως μου μυρίζεις σαν υάκινθος!
    ;-)

    By Blogger An-Lu, at 20/2/07 9:55 π.μ.  

  • ...μήπως διότι έχω κι εγώ υπερμετρωπία;;;;;

    By Blogger An-Lu, at 20/2/07 9:58 π.μ.  

  • μια καλημερα απο μενα φασολακι!

    φιλια

    By Blogger AVRA, at 20/2/07 10:51 π.μ.  

  • Νομίζω ότι οι μοίρες και ίσως και τα ξωτικά έκαναν καλή δουλειά.
    Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα!
    Καλημέρα

    By Blogger Λούκι, at 20/2/07 12:26 μ.μ.  

  • μ'αρέσει το Ευαγγελία...
    έτσι λένε και την μητέρα μου...

    και για φασόλι,
    μια χαρά γράφεις...

    την καληνύχτα μου...

    By Anonymous Ανώνυμος, at 21/2/07 1:10 π.μ.  

  • Γοργονίτσα, αλληλεγγύη και πολλά πολλά φιλιά!
    :)

    (επίσης εδώ και μερικά χρόνια αρνούμαι να φορέσω γυαλία, τώρα αν βλέπω είναι μια άλλη υπόθεση, εξάλλου πάντα η ορασή μου ήταν επιλεκτικά ανεξάρτητη...)
    Καλημέρα!


    Αύρα φασολοκαλημέρες και φιλιά!
    :)


    Λούκι, απο μαυρομάτικο φασόλι με κάνεις και νιώθω ρόδινο! (ξέρεις αυτά που είναι κόκκινα)
    :)
    Καλημέρες και φιλί!


    Γιώργο, το Ευαγγελία μου ήρθε κληρονομιά απο την Αρβανίτισα γιαγιά!
    Ευχαριστώ!
    Καλημέρα
    :)

    By Blogger Απολλώνια, at 21/2/07 11:36 π.μ.  

  • φασοΛίτσα, μια καλημέρα ξαναπέρασα να πω και ότι με άρεσε πολύ, κι αυτό και το προηγούμενο (καθυστερημένα, γιατί την πρώτη φορά ήμουν βιαστική πολύ, δεν πειράζει όμως, ε?)

    By Blogger Lost, at 23/2/07 8:35 π.μ.  

  • Lostάκι, φυσικά και όχι!
    :)
    Καλημέρες και πολλά φιλιά!

    By Blogger Απολλώνια, at 23/2/07 11:39 π.μ.  

  • Σ εχω στο στομα μου δυο φορες τη βδομαδα οπωσδηποτε,γιατι σε λατρευω.Ειμαι απο τους λιγους που σε χωνευω νυχτα μερα.Κι εσυ μου πρηζεις τ 'αντερα...

    By Blogger o kairos, at 24/2/07 1:30 π.μ.  

  • Καιρέ, η επιμονή σας θα ανταμοιφθεί λοιπόν με την αιώνια συμπάθεια των οσπρίων.
    :)

    By Blogger Απολλώνια, at 26/2/07 11:31 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home