Ερωτικό γράμμα

Σήμερα ο μήνας έχει 30,στρογγυλός αριθμός.

Μου αρέσουν οι στρογγυλοί αριθμοί. Τώρα που το σκέφτομαι μου αρέσουν γενικά τα στρογγυλά πράγματα, καμιά φορά και οι στρογγυλοί άνθρωποι. Ειδικά αν είναι χαμογελαστοί, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να τους συμπαθήσω για την στρογγυλάδα τους. Μου δίνουν την αίσθηση πως απολαμβάνουν την ολοκλήρωση που τους δίνει η καμπύλη.

Όλοι μου οι μεγάλοι έρωτες είχαν παραπάνω κιλά.
Όλοι όταν τους πρωτοείδα ήταν χαμογελαστοί.
Το ίδιο και εσύ.
Το βράδυ που μου είχαν κοπεί τα γόνατα μου μόλις σε πρωτοείδα στο Μοναστηράκι.
Το βράδυ που ήρθα στο σπίτι για να σε καλωσορίσω.
«Γιατί τρέμεις;»
«Από έρωτα»

Παράξενο το συναίσθημα του τέλους.
Χωρίς να το θέλω σκέφτομαι τις προηγούμενες φορές που βρέθηκα δίπλα στο τέλος.
Σου είχα βάλει να ακούσεις ένα τραγουδάκι που σου φάνηκε άνοστο.
Μου άρεσαν οι στίχοι του.

And I still hold your hand in mine.
In mine when I'm asleep.
And I will bare my soul in time,
When I'm kneeling at your feet.
Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

«Προσπαθείς να μου πεις κάτι;»
«Προσπαθώ να σε βοηθήσω να μου πεις εσύ.»

Στην Αθήνα ίπταται μια σχεδόν αρρωστημένη λιακάδα.
Το χρώμα της είναι κίτρινο-γκρί.

Το πρωί μόλις τελείωσα το στέγνωμα των μαλλιών μου έκανα μια διαπίστωση.
Όσο πιο ταραγμένη είμαι τόσο πιο πολύ φουντώνουν τα μαλλιά μου. Σχεδόν μοιάζω με θάμνο. Το αποδέχτηκα, τα άφησα στην πρωτοβουλία τους και απλά στερέωσα ένα τσιμπιδάκι, για να βλέπω τουλάχιστον.

Έτσι θα κάνω και τώρα. Θα πάρω ένα τσιμπιδάκι χρωματιστό, παιδικό, με πεταλούδες και θα σε πιάσω για να σε βάλω στην άκρη, για να μπορώ να βλέπω.
Δεν μπορώ να σε ξεριζώσω, είσαι όπως τα μαλλιά μου, θα σε τακτοποιήσω σε μια γωνία όμως, μπαίνεις στα μάτια μου και τυφλώνομαι. Από έρωτα.
Θα σε ξορκίσω με χρώματα.

Θα ανοίξω τα παράθυρα για να έρθει το φως, ακόμη και αρρωστημένο είναι εκείνο που δεν σταμάτησε να υπάρχει.


(το σκιτσάκι επάνω είναι "δανεικό" απο το explodingdog.com)