Κατεβασμένα ρολά

«Απεργιακή» ημέρα.

Αυτό σημαίνει πολλά.

Τα καφέ θα είναι γεμάτα.
Τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα
Το τηλέφωνο θα χτυπάει λιγότερο
Τα γραφεία θα είναι άδεια.

Εκτός από το δικό μου.
«Να κλείσουμε τα μετρήματα και απεργείς την επόμενη εβδομάδα.»

Αυτό που δεν του είπα είναι πως σήμερα για μένα είναι αργία και όχι απεργία.
Έχω κατεβάσει το γενικό από χθες.

Να θυμηθώ να μη φάω μπούρδες, στο σπίτι έχει γιουβέτσι.

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πότε ακριβώς νομιμοποιήθηκε το λογισμικό της νόμιμης παρακολούθησης;

Πόσα είναι εκείνα που γίνονται και εγώ δεν τα προλαβαίνω;

Όχι μόνο στο έξω κόσμο, αλλά και στο μικρόκοσμό μου.
Το πατρικό μου πλέον δεν το αναγνωρίζω.
Πριν λίγες μέρες κοιτούσα τον πατέρα μου και μου φάνηκε αλλιώτικος, γερασμένος, κουρασμένος.

Εγώ που ήμουν όταν έγινε αυτό;

Στο γραφείο; Στο σπίτι; Έψαχνα να ξεμπερδέψω τι είναι ο άνθρωπος και ξέχασα τους ανθρώπους;

Τι είναι εκείνο τελικά που θα πρέπει να προσέξω;
Πόσο σχετικός είναι ο χρόνος;
Λειτουργώ με διαφορά φάσης;