Αστάθμητος παράγοντας

Τετάρτη, Μαρτίου 29, 2006

Φόβος 2




Τι να σου κάνει και μια σοκολάτα;
Αυτό σκέφτηκα και το έριξα στο τσίπουρο.

Θες να φταίει αυτή η έκλειψη, ίσως φταίει η έλλειψη sex, αλλά από την άλλη είναι που περιμένω και περίοδο.

Τα νεύρα μου κουρέλια.

Βεβαιώθηκα πλέον πως αν ακούσω έστω και για αστείο την ατάκα «δεν έχεις ανάγκη εσύ» θα παίξουν τα νεύρα μου και θα βγάλω αφρούς από το στόμα.

Γιατί παρακαλώ δεν έχω ανάγκη; Μου λες;

Μήπως επειδή τα βγάζω πέρα μόνη μου; Μήπως επειδή δεν φροντίζω να βάζω τα κλάματα τόσο συχνά ώστε να κάνω τους γύρω μου να νιώθουν σωτήρες;

Ξέρεις, το γεγονός πως δεν βάζω φωτάκια νέον πάνω στις ανάγκες μου δεν σημαίνει πως δεν τις έχω κιόλας.
Ναι έχω ανάγκη από όμορφες κουβέντες
Ναι έχω ανάγκη από όμορφες πράξεις
Ναι έχω ανάγκη να όταν δεν μπορώ να σκεφτώ λύση να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά.
Δεν ζητώ τη λύση, λίγο να ξεκουραστώ ζητώ για να ξανασκεφτώ μετά.


Ένας πολύ καλός μου φίλος μου είχε πει ότι φέρομαι απρόβλεπτα, ακριβώς επειδή δεν ζητάω. «εκείνος που έχεις απέναντί σου κάθε φορά, έχει μάθει να του ζητάνε, αν δεν το κάνεις σε απορρίπτει ως κάτι μη φυσιολογικό».

Μήπως τελικά δεν είμαι φυσιολογική και το μόνο που μ ου λείπει είναι να το αποδεχτώ;

Ο Γιάννης πάλι με τη σοφία των 50 κάτι χρόνων του, μου είπε πως το είδος μου είναι καταδικασμένο να ζει μόνο του, γιατί δεν κάνει τους γύρω του να νιώθουν καλά, όταν εγώ είμαι άσχημα, όχι λόγω ζήλιας αλλά λόγω συμπαράστασης.


Αν με τρομάζει κάτι στη ζωή είναι το να ζήσω τη ζωή μου μόνη, χωρίς αυτό να είναι επιλογή και το να εξαρτώμαι από την καλή διάθεση των άλλων.


Να πω ότι δεν φοβάμαι; Ψέμα θα πω.

7 Comments:

  • Άμα έχεις τσίπουρο καλή μου μή φοβάσαι τίποτα. Μήπως να με φωνάξεις και μένα την άλη φορά, να ξεφοβηθούμε παρέα!

    By Blogger Λαμπρούκος, at 29/3/06 10:59 π.μ.  

  • Για όλα φταίει ξέρεις ποιός... το λαβωμένο ξωτικό... για να μην σου πω ΤΑ λαβωμένα ξωτικά ;)

    By Anonymous Ανώνυμος, at 29/3/06 6:38 μ.μ.  

  • Μπορεί (ελπίζω) να είναι (ήταν) απο την έκλειψη, χθες τη νύχτα αναρωτιόμουν αν πρέπει να αρχίσω να παίρνω ηρεμιστικά, ή να πάω σε ψυχολόγο, ή ν αρχίσω γιόγκα (το πιο υγειηνό και φυσιολογικό βέβαια).

    Ολοι είμαστε φυσιολογικοί, απλά διαφορετικοί ο ένας απ τον άλλον. Το ζήτημα είναι να βρείς τι θέλεις εσύ, ο ίδιος, όσο κι αν διαφέρει απο όλων των άλλων, και να το εφαρμόσεις στη ζωή σου.
    Στη θεωρία είμαι άσσος, τι οτι η ευτυχία προέρχεται απο μέσα μας, τι οτι την υγεία μας να έχουμε και γέλια με φίλους, τι οτι η μοναξιά μόνος σου είναι προτιμότερη απο μια
    μοναξιά δίπλα σε αταίριαστο σύντροφο...άσσος, σου λέω!
    Ομως τη νύχτα...άσε, σου λέω!

    By Blogger lemon, at 29/3/06 10:11 μ.μ.  

  • Καλημέρα Απολλωνία. Το γεγονός ότι δεν ζητάς οι άλλοι το εκλαμβάνουν ότι δεν "καταδέχεσαι να ζητήσεις", έτσι σου δείχνουν ότι σε έχουν χεσμ@@@. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να βοηθούν τους φίλους τους/γνωστούς τους/αγαπημένους τους να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα και τσαντίζονται αφάνταστα όταν κάποιος είναι αυτάρκης.
    Και εγώ αυτάρκης είμαι και σπάνια ζητάω ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Και πάντα φοβάμαι μήπως μείνω μόνη κατί όμως που δεν μου έχει προκύψει ως τώρα γιατί ναί, υπάρχουν άντρες που τρελλαίνονται για αυτές τις λίγες αυτάρκεις γυναίκες..
    So, just trust.
    and eat a chocolate. A BIG one.
    Cheers!

    By Blogger Marina, at 30/3/06 11:08 π.μ.  

  • Λαμπρούκο μου θα σε φωνάξω, αλλά όχι για να ξε-φοβηθούμε (επλίζω πως δεν θα φοβηθούμε ξανά), αλλά για να γιορτάσουμε! Το πολύ πολύ να με φωνάξεις εσύ για τη νίκη και να φέρω εγώ το τσίπουρο! ;)


    Anonymous, αυτή είναι η μαγεία των ξωτικών τελικά! Χαίρομαι που σε βλέπω καμάρι! :)

    By Blogger Απολλώνια, at 30/3/06 1:55 μ.μ.  

  • Lemon η νύχτα είναι άτιμο πράγμα τελικά. Μάλλον με παρηγορεί το γεγονός πως για την όποια κρίση παθαίνω μπορώ να βρώ πάντα ένα άλοθι την επόμενη μέρα (έκλειψη, περιόδος κ.λ.π.) είναι άμυνα.
    Έχεις δίκιο όμως για τη θεωρία, είμαστε άσσοι, αλλά απο την άλλη είναι και αυτό μια αρχή, δεν είναι;
    Τα χάπια δεν κάνουν καλό, το τσίπουρο είναι πιο αποτελεσματικό!
    Πάντως τη γιόγκα λέω να τη δοκιμάσω!
    ;)


    Marina, είμαστε παράξενοι οι άνθρωποι όμως. Να νιώθουμε πως είμαστε χρήσιμοι. Να νιώθουμε πως οι γύρω μας έχουν αδυναμίες όπως εμείς.
    Μήπως όμως και το δικό μου κείμενο δεν δείχνει αδυναμία;

    :)

    I will trust (νομίζω!)
    Cheers!

    By Blogger Απολλώνια, at 30/3/06 2:09 μ.μ.  

  • Ναι, να μην φοβάσαι. Σου μιλά κάποιος που ζει μόνος (όχι χωρίς συντρόφους αλλά μόνος) και περνά καλά.

    By Blogger Heliotypon, at 15/9/06 5:30 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home