Φόβος

Συναίσθημα που μας προστατεύει και μας πληγώνει ταυτόχρονα.

Σε ολόκληρη τη ζωή μας θα κληθούμε να τον αντιμετωπίσουμε πολλές φορές.
Θα έρθουμε αντιμέτωποι με το φόβο του σκοταδιού, του ύψους, του αγνώστου, της μοναξιάς, το φόβο μήπως πονέσουμε σωματικά η ψυχικά, το φόβο για την υγεία τη δική μας και άλλων.

Ο φόβος είναι εκεί σχεδόν κάθε φορά που επισημαίνουμε κάτι ως σημαντικό για εμάς. Φόβος απώλειας.

Μήπως λοιπόν τελικά είναι το κυρίαρχο συναίσθημα όλων;
Μήπως πολλά από εκείνα τα συναισθήματα που νιώθουμε έχουν τις ρίζες τους και στο φόβο;

Ίσως να είναι και έτσι.

Στον αντίποδα, ο φόβος είναι μοχλός εξέλιξης.
Κίνητρο για να αυτό-βελτιωθούμε.
Να προστατέψουμε τον εαυτό μας από εκείνα που θωρούμε επικίνδυνα.

Όμως επειδή ο άνθρωπος, υποψιάζομαι, πως έχει εντός του χαραγμένο το στοιχείο της υπερβολής, υπάρχουν στιγμές που το παρακάνει.
Από άνθρωπος γίνεται στρείδι.

Τα στρείδια δεν προχωρούν όμως.

Επίλογος:
Σαν να μιλώ στον καθρέφτη, από μια αφορμή που μου έδωσε άλλος, μονολογώ για να απομυθοποιήσω το φόβο μου. Ελπίζω-γνωρίζω πως είναι θέμα χρόνου.

Σχεδόν αμετανόητη λόγω …περιέργειας.