Πριν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω και ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ.
"300"Ο πολυτελής τόμος "300" του Frank Miller έχει ήδη εκδοθεί σε πέντε γλώσσες σε Ευρώπη και Αμερική, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και προσφέροντας σε ένα ενιαίο έργο τα πέντε τεύχη αυτού του έργου του μεγάλου αμερικανού δημιουργού.
Τεύχος 1 :TIMH
480 π.χ. Μιά μεγάλη απόφαση, μιά μεγάλη στιγμή.
Είναι μόνο τριακόσιοι, αλλά δεν φαίνεται να τούς πολυσκοτίζει, ούτε το ότι οι αντίπαλοι είναι μυριάδες, αμέτρητοι. Βαδίζουν κάτω από τον καυτό μεσημεριάτικο ήλιο καί τις νύχτες τρέφονται με ιστορίες, με το όνειρο. Η αγαπημένη τους, αυτή με το βασιλιά τους, το Λεωνίδα. Η μύηση του. Ολοι οι Σπαρτιάτες θα ήθελαν μιά τέτοια μύηση. Ο βασιλιάς, αγέραστη πατρική φιγούρα όλων, έχει αποφασίσει, χωρίς εκλογή, οι Σπαρτιάτες δεν έχουν διλήματα επιλογής, πράττουν.
Περιγελούν τούς Πέρσες μαντατοφόρους, όταν αυτοί ζητούν γη καί ύδωρ. Γελοίο, σίγουρα δεν ξέρουν πως σκέφτεται ο Σπαρτιάτης. Στο βάραθρο, αυτή είναι η απάντηση του Λεωνίδα, χωρίς οίκτο, οι Σπαρτιάτες δεν γνωρίζουν αυτή τη λέξη, γιατί αυτή είναι η Σπάρτη, αυτή είναι η Τιμή.
Τεύχος 2 : ΚΑΘΗΚΟΝ
Ακόμα και στη Σπάρτη, οι διεφθαρμένοι και κοντόφθαλμοι ιερείς μπορούν να προτιμήσουν την απόλαυση του κέρδους κάτω απο οποιονδήποτε αφέντη. Ο πλούτος δεν έχει πατρίδα, ο Λεωνίδας όμως έχει. Προσπερνά τα δουλοπρεπή "ιερά" άλλοθι των ιερέων της Σπάρτης με την χαρακτηριστική του ευθεία κίνηση, χωρίς να πολυσκέφτεται, δεν το έχει άλλωστε ανάγκη.
Ο αποχωρισμός της γυναίκας του, τελευταία κουβέντα που έφτασε στ΄αυτιά του απο την πατρίδα κλείνει μαζί της και τη πόρτα του γυρισμού στη Σπάρτη.
Εξω από την Σπάρτη, η μεγάλη "παρέα" που φτιάξανε Ελληνες απο τις άλλες πόλεις, ενώνεται με τους Σπαρτιάτες βαδίζοντας αποφασισμένη να κρατήσει τις πύλες του "χρέους", που ο διορατικός Λεωνίδας έκρινε σαν το αδύνατο σημείο της περσικής επέλασης: τις Θερμοπύλες.
Τεύχος 3 : ΔΟΞΑ
Η στρατοπέδευση των Ελλήνων στα στενά των Θερμοπυλών δεν αφήνει περιθώρια στους Πέρσες για την αποφασιστικότητα του "εύκολου" στόχου που αρχικά θεωρήσανε τους λιγοστούς Ελληνες. Οι αγγελιαφόροι των Περσών απολαμβάνουν της ιδιαίτερης μεταχείρησης εκ μέρους των Σπαρτιατών οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και σαν τείχος τους νεκρούς Πέρσες, για να οχυρωθούν και να οχυρώσουν την Ελλάδα απέναντι στον αχανή στρατό του αντιπάλου.
Kάθε νέα αποστολή αγγελιαφόρων έχει την ανάλογη μεταχείρηση, οι απειλές πέφτουν στο κενό και οι Σπαρτιάτες θέλοντας να τονίσουν την ευαίσθητη φύση τους ευχαριστούν τους Πέρσες που θα τους αφήσουν να πολεμάνε στη σκιά των αναρίθμητων βελών τους.
Η στιγμή της σύρραξης, η σύγκρουση του πανίσχυρου με τον "αδύναμο" φθάνει, θέτοντας τον αστείρευτο πολεμικό όγκο απέναντι σε μια και μόνη φράση ζωής: Μολών λαβέ.
Τεύχος 4 : ΜΑΧΗ
Η αρχική επέλαση των Περσών αντιμετώπισε την ταπεινωτική συντριβή απέναντι στο καλά οργανωμένο σχέδιο που είχε συλλάβει απο την αρχή της επιχείρησης ο ευφυής Σπαρτιάτης βασιλιάς.
Κανένα έλεος και συμβιβασμό με τον πιο μισητό εχθρό. Η ανελέητη επίθεση του θεοκράτη γίγαντα απέναντι στο μικρό φιλελεύθερο κράτος αποτυγχάνει εξευτελιστικά.Κανένα έλεος.
Ο Ξέρξης φορτωμένος αλαζονεία, μπιχλιμπίδια και ύφος θεϊκό συναντά τον Λεωνίδα και του ζητά υποταγή.Περνιέται για θεός!
Και την Πρώτη Νύχτα της μάχης ο "θεός" στέλνει τους Αθανάτους του για να δοκιμάσουν για τα καλά τι σημαίνει Σπαρτιάτης, τι σημαίνει αποφασισμένος Ελληνας. Ολα φαίνονται να τρέχουν νικηφόρα, ορμητικά, με ελπίδα εκτός απο μια ζοφερή σκιά, που σέρνεται ύπουλα στο σκοτάδι...
Τεύχος 5 : ΝΙΚΗ
Η Δεύτερη Μέρα βρίσκει τους Σπαρτιάτες μαχητές ακόμα πιό ενθουσιώδεις, ακόμα πιό μανιασμένους.Το στενό πέρασμα των Θερμοπυλών, γίνεται πέρασμα θανάτου για την βάρβαρη στρατιά.
Ενώ η Δεύτερη Νύχτα επουλώνει τις πληγές των Ελλήνων μαχητών ,μια έρπουσα φιγούρα, μια χαμερπής ντροπή πέφτει και γλύφει τα πόδια του πέρση βασιλιά.Η ασήμαντη αυτή ύπαρξη φορτωμένη με την τυφλότητα της προδοσίας, οδηγεί πισώπλατα τον περσικό στρατό στα νώτα των Ελλήνων.
Κάποιοι απο τους μαχητές λυγίζουν, όχι όμως αυτός, ο μοναδικός Λεωνίδας που συμβουλεύει ξέροντας το μέλλον καλύτερα και απο οποιονδήποτε σοφό μάντη: "Σπαρτιάτες ετοιμάστε το πρωινό σας ...γιατί απόψε θα δειπνήσουμε στην κόλαση!"Τα λόγια αντηχούν σαν το τελικό κάλεσμα στους γενναίους μαχητές.
Η Τρίτη Μέρα βρίσκει την ομόψυχη στρατιά να στέκεται ακλόνητη απέναντι στους μυριάδες ντροπιασμένων βαρβάρων που ζητούν αιμοβόρα εκδίκηση οδηγημένοι απο τον προδότη.
Ο Λεωνίδας αναπολεί σε κλάσματα δευτερολέπτου την αγέρωχη ζωή του απο τότε που ήτανε παιδί απέναντι στο λύκο μέχρι τώρα και ναί, είναι σίγουρος. Πράττει σωστά. Ενεργεί σαν Ελευθερος άνθρωπος.
Και όταν η βροχή απο βέλη πέφτει πάνω στα σώματα των μαχητών, αυτοί στέλνουν το μύνημα τους στην Ελλάδα :
"Ω ΞΕΙΝ' ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ"
Αν το βρείτε μπροστά σας μην το προσπεράσετε.
